Wydawca treści Wydawca treści

Parki krajobrazowe

Park krajobrazowy obejmuje obszar chroniony ze względu na wartości przyrodnicze, historyczne i kulturowe oraz walory krajobrazowe w celu zachowania, popularyzacji tych wartości w warunkach zrównoważonego rozwoju.

                   PARKI KRAJOBRAZOWE W NADLEŚNICTWIE ŚWIEBODZIN


      Łagowsko-Sulęciński Park Krajobrazowy – jest pierwszym parkiem krajobrazowym, który powstał na terenie obecnego województwa lubuskiego i należy do Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Lubuskiego. Powstał w 1985 r. w celu zachowania i ochrony wybitnych walorów krajobrazowych i przyrodniczych centralnej części Pojezierza Lubuskiego.

     W ukształtowanym przez ostatnie zlodowacenie krajobrazie parku, widoczne są wyniesienia moreny czołowej oraz głębokie rynny polodowcowe. Rynnę łagowską, o długości 15 km, wypełniają wody Jeziora Trześniowskiego i Jeziora Łagowskiego. W mniejszych rynnach znajduje się jeszcze 6 jezior polodowcowych (m. in. Jezioro Malcz). Leżący w północnej części parku kompleks wzgórz moreny czołowej stanowi najwyższe wzniesienia Ziemi Lubuskiej (Góra Bukowiec 227 m n.p.m.). Południowa, sandrowa, część jest wyraźnie niższa i bardziej płaska.

     Wąwozy i pagórki morenowe porastają zbiorowiska leśne. Największą wartość przyrodniczą mają rozległe partie buczyn niżowych zwane Łagowską Wyspą Buczyn. W części południowej przeważają bory mieszane, w których obok sosny występują dąb, buk, brzoza i świerk. Niewielkie fragmenty w pobliżu przesmyków między jeziorami, wzdłuż cieków wodnych (Struga Jeziorna, Łagowa) zajmują łęgi jesionowo-olszowe, zaś w bezodpływowych zagłębieniach występują torfowiska wysokie i przejściowe. 

     Osobliwością przyrodniczą parku są naturalne płaty barwinka pospolitego (Vinca minor) oraz występujący w wodach rzeczki Łagowej rzadki, chroniony krasnorost (Hildebrandtia rivularis).

     Faunę tych terenów reprezentują gatunki typowe dla występujących tu lasów i borów: jelenie, sarny, dziki i lisy. Z ciekawych gatunków ptaków lęgowych, występujących na tym terenie, można wymienić: bociana czarnego, bielika, żurawia, siniaka, muchołówkę małą i zimorodka.

     Szczególnie cenne elementy tutejszej przyrody chronione są w rezerwatach przyrody (Pawski Ług, Nad Jeziorem Trześniowskim i Buczyna Łagowska).

     W zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa znajduje się 76,7% ogólnej powierzchni parku. 

     W granicach parku położona jest miejscowość Łagów. Na terenie otuliny parku znajdują się ponadto miejscowości: Jemiołów, Łagówek, Poźrzadło, Gronów, Stok i Osiedle Górnicze Sieniawa, położone w gminie Łagów.

 

Na terenie parku obowiązuje zakaz:

  1. realizacji przedsięwzięć, mogących znacząco oddziaływać na środowisko;
  2. umyślnego zabijania dziko występujących zwierząt, niszczenia ich nor, lęgowisk, innych schronień i miejsc rozrodu oraz tarlisk i złożonej ikry, z wyjątkiem amatorskiego połowu ryb oraz wykonania czynności w ramach racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej, rybackiej i łowieckiej;
  3. likwidowania i niszczenia zadrzewień śródpolnych, przydrożnych i nadwodnych, jeżeli nie wynika to nakazów ochrony przeciwpowodziowej lub potrzeby zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego lub wodnego, bądź budowy, odbudowy, utrzymania, remontów lub naprawy urządzeń wodnych;
  4. pozyskiwania do celów gospodarczych skał, w tym torfu, oraz skamieniałości, w tym kopalnych szczątków roślin i zwierząt, a także minerałów;
  5. wykonywania prac ziemnych, trwale zniekształcających rzeźbę terenu, z wyjątkiem prac wiązanych z zabezpieczeniem przeciwpowodziowym lub przeciwuskokowym lub budową, odbudową, utrzymaniem, remontem lub naprawą urządzeń wodnych;
  6. dokonywania zmian stosunków wodnych, jeżeli zmiany te nie służą ochronie przyrody lub racjonalnej gospodarce rolnej, leśnej, wodnej lub rybackiej;
  7. budowania nowych obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem obiektów służących turystyce wodnej, gospodarce wodnej lub rybackiej;
  8. likwidowania, zasypywania i przekształcania zbiorników wodnych, starorzeczy oraz obszarów wodno-błotnych;
  9. wylewania gnojowicy, z wyjątkiem nawożenia własnych gruntów rolnych;
  10. prowadzenia chowu i hodowli zwierząt metodą bezściółkową;
  11. utrzymywania otwartych rowów ściekowych i zbiorników ściekowych;
  12. organizowania rajdów motorowych, samochodowych;
  13. używania łodzi motorowych i innego sprzętu motorowego na otwartych zbiornikach wodnych.

 

Gryżyński Park Krajobrazowy został utworzony w celu zachowania, popularyzacji i rozpowszechniania walorów krajobrazowych i przyrodniczych Rynny Gryżyńskiej. Prawie 87 % powierzchni parku zajmują lasy, z dominacją borów sosnowych (świeżych i suchych) oraz borów mieszanych. Takie drzewostany porastają także równiny sandrowe otuliny parku. 

     W południowo-zachodniej części nadleśnictwa (obręb Ołobok) przebiega granica otuliny Gryżyńskiego Parku Krajobrazowego. Projektowana jest zmiana granic parku i jego otuliny.