Wydawca treści Wydawca treści

Lasy regionu

Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe zarządza gruntami leśnymi (zalesionymi i niezalesionymi ) w imieniu Skarbu Państwa na obszarze ponad 71 344 km².Grunty leśne zalesione (czyli głównie drzewostany) stanowią 69 796 km² natomiast obszar przyszłych upraw (grunty leśne niezalesione) zajmuje powierzchnię 1 548 km². Zasięg terytorialny Polski wynosi 322 575 km². Lasy Państwowe gospodarują więc drzewostanami pokrywającymi blisko 22 % całego kraju.

W celu usprawnienia systemu zarządzania tereny nadzorowane przez Lasy Państwowe  podzielono na siedemnaście regionów, do administrowania którymi powołano regionalne dyrekcje Lasów Państwowych (w skrócie rdLP). Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Zielonej Górze obejmuje swym zasięgiem grunty położone przede wszystkim na terenie województwa lubuskiego i tylko w niewielkim stopniu (ok. 5%) na terenie ościennych województw – wielkopolskiego (4,91%)  i dolnośląskiego (0,20%). Powierzchnia RDLP w Zielonej Górze, wynosi 4 533 km²  (stan na koniec 2022 r.), z tego 4 394 km²  to powierzchnia leśna. Tylko  140 km²  stanowi powierzchnię nieleśną, tj. grunty rolne, wody, nieużytki, tereny osiedlowe i komunikacyjne.

 

Poniżej prezentowane są dane powierzchniowe dotyczące lasów wszystkich form własności w zasięgu terytorialnym RDLP w Zielonej Górze:

łączna powierzchnia lasów  - 4 401 km²,
lasy publiczne czyli zarządzane przez Lasy Państwowe, KOWR, gminy itp.  -  4 290 km²,
lasy prywatne – 110 km².

Zasięg terytorialny wynoszący 8,8 tys. km² powoduje znaczne zróżnicowanie przestrzenne i przyrodnicze kompleksów leśnych. Lesistość RDLP w Zielonej Górze wynosi blisko 50%. Lesistość w regionie waha się od 29% w Nadleśnictwie Szprotawa, aż do 72% w Nadleśnictwie Bytnica.

Według danych na rok 2023 r. przeciętny zapas drewna na 1 ha wynosi 266 m3,  a przeciętny wiek lasów w RDLP w Zielonej Górze osiągnął 58 lat.

Największe zwarte obszary leśne występują w południowo-zachodniej części RDLP - są to Bory Dolnośląskie oraz w północno-zachodniej części – Puszcza Rzepińska.

Wg. regionalizacji przyrodniczo - leśnej Polski lasy RDLP w Zielonej Górze swoim zasięgiem obejmują obszar dwóch krain: Wielkopolsko - Pomorskiej (III) i Śląskiej (V). Zróżnicowanie geograficzne, klimatyczne i glebowe powoduje, iż w zasięgu RDLP w Zielonej Górze występują wszystkie typy siedliskowe lasu charakterystyczne dla terenów nizinnych.

Ryc. Zasięgi nadleśnictw RDLP w Zielonej Górze na tle numerycznego modelu pokrycia terenu.

Lesistość RDLP w Zielonej Górze wynosi blisko 50%. Jest to region o najwyższej lesistości w Polsce.

 

W strukturze lasów RDLP dominują gatunki iglaste, które stanowią 79,5% powierzchni wszystkich drzewostanów. Gatunki liściaste zajmują natomiast 20,5% powierzchni. Do głównych gatunków lasotwórczych należą: sosna – 78 %, dąb – 5 %, buk – 2%, świerk – 1,5%,  jesion, klon - razem 0,5%, brzoza i grab – 6 %, olsza – 4 %,  osika, topola, lipa, wierzba robinia  – razem 3 %. W lasach sporadycznie spotkać można także szereg innych gatunków drzew i krzewów stanowiących cenne biocenotycznie domieszki.

Na terenie RDLP w Zielonej Górze 32% powierzchni lasów zostało zaliczonych do przynajmniej jednej z kategorii lasów ochronnych.

Teren działania RDLP w Zielonej Górze należy do obszarów kraju o nieznacznym stopniu uprzemysłowienia. Znajduje się tu niewiele zakładów przemysłowych, których oddziaływanie na środowisko mogłoby prowadzić do osłabienia kondycji drzewostanów.

 

 

 

 

 

 


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Lasy nadleśnictwa

Lasy nadleśnictwa

Teren Nadleśnictwa Świebodzin jest niezwykle zróżnicowany pod względem przyrodniczym.

Charakteryzuje się bogatą gatunkowo florą oraz fauną.
 

CIEKAWOSTKA !
Możemy pochwalić się stanowiskiem dziewięćsiła bezłodygowego (Carlina acaulis) gatunku  należącego do rodziny astrowatych, który zazwyczaj występuje  w rejonach alpejskich południowej i centralnej Europy, dosyć często na terenie Polski południowej (Beskidy, Pieniny, Tatry, Sudety), Wyżynie Woźnicko-Wieluńskiej (Rębielice Królewskie), rzadko na niżu.



Rzeźba terenu na obszarze Nadleśnictwa kreśli wyraźną różnicę pomiędzy Pojezierzem Łagowskim a Równiną Torzymską.

Pojezierze Łagowskie zasadniczo ma krajobraz pagórkowato-falisty, miejscami wzgórzowy (Łagowsko-Sulęciński Park Krajobrazowy); jego wysokość względna dochodzi do 200 m n.p.m. (Bukowiec 227 m). Na Równinie Torzymskiej przeważają sandry terenów płaskich i  tereny faliste, a wysokość względna waha się od 40 do 100 m n.p.m. 

Zasięg Nadleśnictwa znajduje się głównie pod wpływem klimatu polarno-morskiego.

 

Wyróżnia go  wilgotne powietrze. Okres zimowy charakteryzuje się częstymi odwilżami i opadami deszczu; lato jest chłodne ze znacznym zachmurzeniem nieba i częstymi opadami deszczu. Wiatry wieją przeważnie z zachodu i południowego zachodu. W ostatnim czasie często dochodzi do anomalii pogodowych: w styczniu zdarzają się dni o temperaturze powyżej 10°C; zimy bywają bezśnieżne, niekiedy towarzyszą im burze. W okresie wegetacyjnym dochodzi do długookresowych susz (maj/czerwiec, lipiec/sierpień); przez cały rok zdarzają się huragany.

 

Geologicznie obszar Nadleśnictwa leży w zasięgu Zlodowacenia Północnopolskiego, w stadiale głównym, w fazie leszczyńskiej, częściowo również poznańskiej i pomorskiej.

 

Większość utworów geologicznych na tym terenie pochodzi z Czwartorzędu (Neogen). Są to zarówno ukształtowane w Plejstocenie piaski zwałowe i sandrowe oraz piaski i żwiry moren czołowych, glina zwałowa, jak i pochodzące z Holocenu utwory związane z torfami, murszami, piaskami rzecznymi, a także polami piasków eolicznych przykrywających starsze utwory. Sporadycznie na omawianym terenie występują także utwory z okresu Trzeciorzędu (Paleogen): piaski, mułki i węgle brunatne, zlokalizowane w pobliżu Sieniawy.

 

Na terenie Nadleśnictwa Świebodzin przeważają gleby:

- rdzawe (71,01 %)

- brunatne kwaśne (15,98%).

 

Pozostałe zajmują mniej niż 5% powierzchni nadleśnictwa. Poniżej zestawiono poszczególne podtypy gleb wraz z ich udziałem powierzchniowym:


Zasięg Nadleśnictwa znajduje się w dorzeczu rzeki Odry, w zlewni rzeki Warty i Odry.

 

Sieć wodna w lasach jest gęsta i skomplikowana. Kierunki spływów prowadzą w różne strony. Ze względu na urozmaiconą rzeźbę terenu w wielu miejscach można spotkać tereny bezodpływowe na podłożu gliniastym i ilastym. Największymi jeziorami w zasięgu, w zlewni rzeki Warty są: j. Paklicko Wielkie, j. Goszcza, j. Lubie oraz rzeka Paklica. W zlewni rzeki Odry: j. Niesłysz, j. Trześniowskie (Ciecz), j. Łagowskie, j. Niedźwiedno, oraz rzeka Pliszka, Kanał Ołobok, Łagowa.