Wydawca treści
Polskie lasy
fot. Paweł Fabijański
fot. Paweł Fabijański
fot. Paweł Fabijański
Polska jest w europejskiej czołówce, jeśli chodzi o powierzchnię lasów. Zajmują one 29,2 proc. terytorium kraju, rosną na obszarze 9,1 mln ha. Zdecydowana większość to lasy państwowe, z czego prawie 7,6 mln ha zarządzane jest przez Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe.
W Polsce lasów wciąż przybywa. Lesistość kraju zwiększyła się z 21 proc. w roku 1945 do 29,2 proc. obecnie. Od roku 1995 do 2011 powierzchnia lasów zwiększyła się o 388 tys. ha. Podstawą prac zalesieniowych jest „Krajowy program zwiększania lesistości", zakładający wzrost lesistości do 30 proc. w 2020 r. i do 33 proc. w 2050 r. Lasy Polski są bogate w rośliny, zwierzęta i grzyby. Żyje w nich 65 proc. ogółu gatunków zwierząt.
Lasy rosną w naszym kraju na glebach najsłabszych, głównie z powodu rozwoju rolnictwa w poprzednich wiekach. Wpływa to na rozmieszczenie typów siedliskowych lasu w Polsce. Ponad 55 proc. powierzchni lasów zajmują bory. Na pozostałych obszarach występują siedliska lasowe, głównie mieszane. Ich niewielką część stanowią olsy i łęgi – niewiele ponad 3 proc.
W latach 1945-2011 powierzchnia drzewostanów liściastych na terenach PGL LP wzrosła z 13 do ponad 28,2 proc.
Na terenach nizinnych i wyżynnych najczęściej występuje sosna. Rośnie ona na 64,3 proc. powierzchni leśnej w PGL LP oraz na 57,7 proc. lasów prywatnych i gminnych. W górach przeważa świerk (zachód) oraz świerk z bukiem (wschód). Dominacja sosny wynika ze sposobu prowadzenia gospodarki leśnej w przeszłości. Kiedyś monokultury (uprawy jednego gatunku) były odpowiedzią na duże zapotrzebowanie przemysłu na drewno. Takie lasy okazały się jednak mało odporne na czynniki klimatyczne. Łatwo padały również ofiarą ekspansji szkodników.
W polskich lasach systematycznie zwiększa się udział innych gatunków, głównie liściastych. Leśnicy odeszli od monokultur – dostosowują skład gatunkowy drzewostanu do naturalnego dla danego terenu. Dzięki temu w latach 1945-2011 powierzchnia drzewostanów liściastych na terenach PGL LP wzrosła z 13 do ponad 28,2 proc. Coraz częściej występują dęby, jesiony, klony, jawory, wiązy, a także brzozy, buki, olchy, topole, graby, osiki, lipy i wierzby.
W naszych lasach najczęściej występują drzewostany w wieku od 40 do 80 lat. Przeciętny wiek lasu wynosi 60 lat. Coraz więcej jest drzew dużych, liczących ponad 80 lat. Od końca II wojny światowej ich powierzchnia wzrosła z 0,9 mln ha do prawie 1,85 mln ha.
Raporty o stanie lasów w Polsce
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Lasy nadleśnictwa
Lasy nadleśnictwa
Lasy Nadleśnictwa, fot. Paweł Pochocki
Lasy Nadleśnictwa, fot. Paweł Pochocki
Lasy Nadleśnictwa, fot. Mariusz Grondys
Teren Nadleśnictwa Świebodzin jest niezwykle zróżnicowany pod względem przyrodniczym.
Charakteryzuje się bogatą gatunkowo florą oraz fauną.
CIEKAWOSTKA !
Możemy pochwalić się stanowiskiem dziewięćsiła bezłodygowego (Carlina acaulis) gatunku należącego do rodziny astrowatych, który zazwyczaj występuje w rejonach alpejskich południowej i centralnej Europy, dosyć często na terenie Polski południowej (Beskidy, Pieniny, Tatry, Sudety), Wyżynie Woźnicko-Wieluńskiej (Rębielice Królewskie), rzadko na niżu.
Rzeźba terenu na obszarze Nadleśnictwa kreśli wyraźną różnicę pomiędzy Pojezierzem Łagowskim a Równiną Torzymską.
Pojezierze Łagowskie zasadniczo ma krajobraz pagórkowato-falisty, miejscami wzgórzowy (Łagowsko-Sulęciński Park Krajobrazowy); jego wysokość względna dochodzi do 200 m n.p.m. (Bukowiec 227 m). Na Równinie Torzymskiej przeważają sandry terenów płaskich i tereny faliste, a wysokość względna waha się od 40 do 100 m n.p.m.
Zasięg Nadleśnictwa znajduje się głównie pod wpływem klimatu polarno-morskiego.
Wyróżnia go wilgotne powietrze. Okres zimowy charakteryzuje się częstymi odwilżami i opadami deszczu; lato jest chłodne ze znacznym zachmurzeniem nieba i częstymi opadami deszczu. Wiatry wieją przeważnie z zachodu i południowego zachodu. W ostatnim czasie często dochodzi do anomalii pogodowych: w styczniu zdarzają się dni o temperaturze powyżej 10°C; zimy bywają bezśnieżne, niekiedy towarzyszą im burze. W okresie wegetacyjnym dochodzi do długookresowych susz (maj/czerwiec, lipiec/sierpień); przez cały rok zdarzają się huragany.
Geologicznie obszar Nadleśnictwa leży w zasięgu Zlodowacenia Północnopolskiego, w stadiale głównym, w fazie leszczyńskiej, częściowo również poznańskiej i pomorskiej.
Większość utworów geologicznych na tym terenie pochodzi z Czwartorzędu (Neogen). Są to zarówno ukształtowane w Plejstocenie piaski zwałowe i sandrowe oraz piaski i żwiry moren czołowych, glina zwałowa, jak i pochodzące z Holocenu utwory związane z torfami, murszami, piaskami rzecznymi, a także polami piasków eolicznych przykrywających starsze utwory. Sporadycznie na omawianym terenie występują także utwory z okresu Trzeciorzędu (Paleogen): piaski, mułki i węgle brunatne, zlokalizowane w pobliżu Sieniawy.
Na terenie Nadleśnictwa Świebodzin przeważają gleby:
- rdzawe (71,01 %)
- brunatne kwaśne (15,98%).
Pozostałe zajmują mniej niż 5% powierzchni nadleśnictwa. Poniżej zestawiono poszczególne podtypy gleb wraz z ich udziałem powierzchniowym:
Zasięg Nadleśnictwa znajduje się w dorzeczu rzeki Odry, w zlewni rzeki Warty i Odry.
Sieć wodna w lasach jest gęsta i skomplikowana. Kierunki spływów prowadzą w różne strony. Ze względu na urozmaiconą rzeźbę terenu w wielu miejscach można spotkać tereny bezodpływowe na podłożu gliniastym i ilastym. Największymi jeziorami w zasięgu, w zlewni rzeki Warty są: j. Paklicko Wielkie, j. Goszcza, j. Lubie oraz rzeka Paklica. W zlewni rzeki Odry: j. Niesłysz, j. Trześniowskie (Ciecz), j. Łagowskie, j. Niedźwiedno, oraz rzeka Pliszka, Kanał Ołobok, Łagowa.
