Wydawca treści Wydawca treści

Skąd się bierze drewno

Zaspokojenie naszego zapotrzebowania na drewno i zapewnienie trwałości lasów nie są sprzecznymi interesami. Drewno w Polsce jest naturalnym bogactwem, które jest całkowicie odnawialne.

Gwarantuje to wielofunkcyjna, zrównoważona gospodarka leśna, prowadzona przez Lasy Państwowe, opiekujące się 77,5 proc. polskich lasów (największa w Unii Europejskiej organizacja zarządzająca lasami publicznymi).

Leśnicy pozyskują drewno w granicach wyznaczonych przez standardy ekologicznej gospodarki, badania naukowe i 10-letnie plany urządzenia lasu, zatwierdzane przez ministra środowiska – średnio do 55–60 proc. drewna, które przyrasta w lesie; cała reszta zwiększa zapas na pniu. Dlatego nasze zasoby drewna rosną z roku na rok i są już dwukrotnie większe niż pół wieku temu. Wynoszą 2,4 mld m sześc., w tym w Lasach Państwowych – blisko 1,9 mld m sześc., co czyni je piątymi co do wielkości w Europie. Kupując drewno lub produkty z drewna z Lasów Państwowych, mamy pewność, że surowiec został pozyskany w sposób niezagrażający przyrodzie.

Również zasobność drzewostanów w lasach zarządzanych przez PGL LP stale rośnie. W roku 1991 wynosiła 190 m sześc./ha, a 20 lat później, w 2011 r. – już 254 m sześc./ha. Według międzynarodowych statystyk polskie lasy zaliczają się pod tym względem do czołówki europejskiej, charakteryzując się ponaddwukrotnie wyższą przeciętną zasobnością niż pozostałe lasy Starego Kontynentu.

Stale rosnąca zasobność drzewostanów, a tym samym przyrastające zasoby drewna w Lasach Państwowych umożliwiają stopniowe zwiększanie jego pozyskania

Stale rosnąca zasobność drzewostanów, a tym samym przyrastające zasoby drewna w Lasach Państwowych umożliwiają stopniowe zwiększanie jego pozyskania.
 
Głównym dostawcą surowca na polski rynek są Lasy Państwowe, które pokrywają ponad 90 proc. zapotrzebowania krajowego przemysłu i mieszkańców. Aby zaspokoić rosnący popyt, leśnicy zwiększają pozyskanie drewna: od 1990 r. wzrosło ono przeszło dwukrotnie – do ponad 35 mln m sześc. Ponieważ jednocześnie rośnie powierzchnia lasów, a przede wszystkim ich zasobność, naukowcy oceniają, że Lasy Państwowe będą mogły zwiększyć pozyskanie drewna do 40 mln m sześc. w 2030 r. i 45 mln m sześc. w połowie stulecia.

Warto pamiętać, że przychody Lasów Państwowych w ponad 90 proc. pochodzą właśnie ze sprzedaży drewna. To zapewnia im samodzielność finansową i umożliwia wykonywanie licznych zadań na rzecz polskich lasów i ich użytkowników bez korzystania z pieniędzy podatników (inaczej niż w wielu innych krajach Europy).

Zwiększają się nie tylko nasze zasoby drewna, lecz także powierzchnia lasów. W połowie XX w. zajmowały nieco ponad jedną piątą obszaru Polski, a dziś już niewiele mniej niż jedną trzecią. Lasy Państwowe pozyskują drewno, ale w tym samym czasie odnawiają drzewostany i zalesiają dotychczasowe nieużytki. Co roku leśnicy sadzą aż 500 mln nowych drzew, czyli średnio… 57 tys. na godzinę.


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Rezerwaty przyrody

Rezerwaty przyrody

Rezerwat przyrody obejmuje obszary zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym, ekosystemy, ostoje i siedliska przyrodnicze, a także siedliska roślin, siedliska zwierząt i siedliska grzybów oraz twory i składniki przyrody nieożywionej, wyróżniające się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi, kulturowymi lub walorami krajobrazowymi.

 
 
REZERWATY PRZYRODY W NADLEŚNICTWIE ŚWIEBODZIN
 
Buczyna Łagowska jest rezerwatem utworzonym w 1968 roku w celu zachowania dla celów dydaktyczno-naukowych fragmentu lasu bukowego na krańcu jego naturalnego zasięgu, z domieszką innych gatunków drzew. Obszar rezerwatu to teren wzgórzowy z charakterystycznymi pagórkami, kotlinami i rynnowymi zagłębieniami moreny czołowej ostatniego zlodowacenia. Różnice wysokości dochodzą nawet do 100 m. Do ciekawszych gatunków na terenie rezerwatu należy konwalia majowa, marzanka wonna, barwinek pospolity, widłak jałowcowaty, paprotka zwyczajna. Bytuje tutaj również wiele chronionych gatunków zwierząt. Buczyny rezerwatu należą do najcenniejszych drzewostanów ziemi lubuskiej. Powierzchnia rezerwatu wynosi 115,86 ha.
 
Nad Jeziorem Trześniowskim rozpościera się na powierzchni 47,73 ha i przebiega wzdłuż zachodniego brzegu Jeziora Trześniowskiego. Jest to rezerwat leśno-krajobrazowy, utworzony w celu zachowania ze względów naukowych, dydaktycznych i krajobrazowych fragmentu lasu bukowego pochodzenia naturalnego, z domieszką innych gatunków drzew. Do ciekawszych gatunków flory w rezerwacie należy gajowiec żółty, marzanka wonna, konwalijka dwulistna, paprotka zwyczajna, bluszcz pospolity, przylaszczka.
 
Pawski Ług, ustanowiony decyzją Wojewody Lubuskiego z 28.12.2001 r., zajmuje powierzchnię 34,52 ha. Jest to rezerwat, utworzonym w celu zachowania ze względów dydaktycznych i naukowych zbiorowiska roślinności bagiennej i torfowiskowej wraz z otaczającym je lasem. Na terenie rezerwatu znajdują się siedliska wymienione w Dyrektywie Siedliskowej (Europejska Sieć Ekologiczna Natura 2000), tj. torfowisko wysokie z torfowcem magellańskim, torfowisko przejściowe oraz zbiornik dystroficzny. 
 
Pniewski Ług jest rezerwatem utworzonym w 1990 roku w celu zachowania torfowiska wysokiego ze stanowiskiem rosiczki okrągłolistnej. Jego powierzchnia wynosi 6,84 ha.
 
Dębowy Ostrów został powołany do życia w celu ochrony ze względów naukowych i dydaktycznych fragmentu lasu dębowego o charakterze naturalnym. Obecnie zaktualizowana powierzchnia wynosi 1,84 ha. Na terenie rezerwatu stwierdzono występowanie pięciu gatunków roślin podlegających ochronie częściowej: konwalia majowa, pierwiosnka lekarska, marzanka wonna, porzeczka czarna i kruszyna pospolita.