Wydawca treści Wydawca treści

Zasady sprzedaży

Zasady sprzedaży drewna określane są zarządzeniem dyrektora generalnego Lasów Państwowych.


 

W ramach sprzedaży detalicznej leśnicy starają się zaspokoić szybko rosnący popyt ze strony osób wykorzystujących drewno do celów grzewczych. Wbrew pozorom są to nie tylko mieszkańcy wsi, choć przeważają wśród odbiorców. Wzrost zapotrzebowania na drewno opałowe to też skutek powstawania na przedmieściach dużych aglomeracji nowych osiedli, gdzie domy często standardowo wyposażane są w instalacje kominkowe.

Drewno opałowe jest nie tylko najbardziej ekologicznym źródłem ciepła, lecz także jest atrakcyjniejsze pod względem relacji ceny do wydajności energetycznej niż węgiel, olej, gaz czy energia elektryczna

W ostatnich latach Lasy Państwowe zwiększyły sprzedaż drewna opałowego o jedną trzecią – do ponad 4 mln m sześc. rocznie. Drewno opałowe jest nie tylko najbardziej ekologicznym źródłem ciepła, lecz także jest atrakcyjniejsze pod względem relacji ceny do wydajności energetycznej niż węgiel, olej, gaz czy energia elektryczna. Niektórzy klienci wybierają drewno już przygotowane i pocięte, inni własnoręcznie je pozyskują, po uzgodnieniu i spełnieniu określonych warunków bezpieczeństwa oraz uiszczeniu opłaty; dotyczy to głównie tzw. gałęziówki. Taki surowiec jest bardzo tani, dlatego z tej możliwości korzysta wiele osób na terenach wiejskich.


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Lasy nadleśnictwa

Lasy nadleśnictwa

Teren Nadleśnictwa Świebodzin jest niezwykle zróżnicowany pod względem przyrodniczym.

Charakteryzuje się bogatą gatunkowo florą oraz fauną.
 

CIEKAWOSTKA !
Możemy pochwalić się stanowiskiem dziewięćsiła bezłodygowego (Carlina acaulis) gatunku  należącego do rodziny astrowatych, który zazwyczaj występuje  w rejonach alpejskich południowej i centralnej Europy, dosyć często na terenie Polski południowej (Beskidy, Pieniny, Tatry, Sudety), Wyżynie Woźnicko-Wieluńskiej (Rębielice Królewskie), rzadko na niżu.



Rzeźba terenu na obszarze Nadleśnictwa kreśli wyraźną różnicę pomiędzy Pojezierzem Łagowskim a Równiną Torzymską.

Pojezierze Łagowskie zasadniczo ma krajobraz pagórkowato-falisty, miejscami wzgórzowy (Łagowsko-Sulęciński Park Krajobrazowy); jego wysokość względna dochodzi do 200 m n.p.m. (Bukowiec 227 m). Na Równinie Torzymskiej przeważają sandry terenów płaskich i  tereny faliste, a wysokość względna waha się od 40 do 100 m n.p.m. 

Zasięg Nadleśnictwa znajduje się głównie pod wpływem klimatu polarno-morskiego.

 

Wyróżnia go  wilgotne powietrze. Okres zimowy charakteryzuje się częstymi odwilżami i opadami deszczu; lato jest chłodne ze znacznym zachmurzeniem nieba i częstymi opadami deszczu. Wiatry wieją przeważnie z zachodu i południowego zachodu. W ostatnim czasie często dochodzi do anomalii pogodowych: w styczniu zdarzają się dni o temperaturze powyżej 10°C; zimy bywają bezśnieżne, niekiedy towarzyszą im burze. W okresie wegetacyjnym dochodzi do długookresowych susz (maj/czerwiec, lipiec/sierpień); przez cały rok zdarzają się huragany.

 

Geologicznie obszar Nadleśnictwa leży w zasięgu Zlodowacenia Północnopolskiego, w stadiale głównym, w fazie leszczyńskiej, częściowo również poznańskiej i pomorskiej.

 

Większość utworów geologicznych na tym terenie pochodzi z Czwartorzędu (Neogen). Są to zarówno ukształtowane w Plejstocenie piaski zwałowe i sandrowe oraz piaski i żwiry moren czołowych, glina zwałowa, jak i pochodzące z Holocenu utwory związane z torfami, murszami, piaskami rzecznymi, a także polami piasków eolicznych przykrywających starsze utwory. Sporadycznie na omawianym terenie występują także utwory z okresu Trzeciorzędu (Paleogen): piaski, mułki i węgle brunatne, zlokalizowane w pobliżu Sieniawy.

 

Na terenie Nadleśnictwa Świebodzin przeważają gleby:

- rdzawe (71,01 %)

- brunatne kwaśne (15,98%).

 

Pozostałe zajmują mniej niż 5% powierzchni nadleśnictwa. Poniżej zestawiono poszczególne podtypy gleb wraz z ich udziałem powierzchniowym:


Zasięg Nadleśnictwa znajduje się w dorzeczu rzeki Odry, w zlewni rzeki Warty i Odry.

 

Sieć wodna w lasach jest gęsta i skomplikowana. Kierunki spływów prowadzą w różne strony. Ze względu na urozmaiconą rzeźbę terenu w wielu miejscach można spotkać tereny bezodpływowe na podłożu gliniastym i ilastym. Największymi jeziorami w zasięgu, w zlewni rzeki Warty są: j. Paklicko Wielkie, j. Goszcza, j. Lubie oraz rzeka Paklica. W zlewni rzeki Odry: j. Niesłysz, j. Trześniowskie (Ciecz), j. Łagowskie, j. Niedźwiedno, oraz rzeka Pliszka, Kanał Ołobok, Łagowa.