Wydawca treści Wydawca treści

Ochrona lasu

Stan zdrowotny i sanitarny lasów Nadleśnictwa Świebodzin ocenia się jako dobry. Występujące na przełomie ostatnich 10 lat szkody od czynników abiotycznych, biotycznych i antropogenicznych nie stworzyły istotnego zagrożenia dla stabilności drzewostanów.

 
 

 

 

1. Ważnym czynnikiem abiotycznym powodującym zniszczenia w lasach należących do Nadleśnictwa Świebodzin są wiatry.

 

W wyniku huraganowych wiatrów wiejących na terenie Nadleśnictwa w latach 2012-2015 powstały złomy i wywroty o łącznej masie 21 600 m3. W kilku przypadkach szkody przyjęły charakter powierzchniowy.

 

Szczególnie dotkliwy dla naszej gospodarki okazał się rok 2017, w wyniku niszczycielskiego huraganu "KSAWERY", wiejącego w dniach 5-6.10.2017 roku, na obszarze 9450 ha powstały szkody o łącznej masie ok 14 600 m3.

 

 

2. Szkody powodowane działalnością  patogenów grzybowych.

 

Grzyby korzeniowe z rodzaju Heterobasidion  i Armilaria występują na terenie Nadleśnictwa, jednak w minionym dziesięcioleciu nie odnotowano szkód o znaczeniu gospodarczym.

Co roku  obserwowane są objawy chorobowe określane wiosenną osutką sosny nie mają one jednak znaczenia gospodarczego .

  1. Zamieranie jesionu   

W roku 2015 stwierdzono w Leśnictwie Długoszyn (obecnie Bukowiec) zjawisko zamierania jesionu. Objawami tymi dotknięte zostało 1,47 ha drzewostanu będącego ekosystemem referencyjnym. Z uwagi na powyższe nie podjęto  żadnych działań bezpośrednich  przy czym prowadzony jest tam  monitoring drzewostanu.

  1. Zamieranie pędów sosny

Zjawisko zamierania pędów sosny po raz pierwszy w Nadleśnictwie Świebodzin  zaobserwowano w lipcu 2015 roku na terenie leśnictwa Krzeczkowo w oddziale 221-b. Wówczas były to pojedyncze drzewa na pow. 0,59 ha.  Skala zjawiska nasiliła się jesienią tego roku. Z leśnictwa Krzeczkowo wpłynęły kolejne karty sygnalizacyjne informujące o eskalacji zjawiska.

W 2016 roku na skutek suszy panującej w 2015 roku i obniżenia poziomu wód gruntowych stwierdzono masowe występowanie grzyba  Sphaeropsis sp. w starszych drzewostanach sosnowych, w których wykonano cięcia sanitarne na łącznej powierzchni 119,78 ha.

 

3 Szkody powodowane działalnością owadów.

 

  1. Szkodniki glebowe.

Na obszarze Nadleśnictwa Świebodzin występuje stałe zagrożenie ze strony szkodników glebowych (głównie larw chrabąszcza majowego). Wytypowano powierzchnie szczególnie narażone na szkody od pędraków tzw. stałe pędraczyska (Decyzja Nr 13 Dyrektora RDLP w Zielonej Górze z dnia 20 lutego 2007 r.), zlokalizowane na terenie obrębu leśnego Ołobok, o powierzchni ogólnej 3127,71 ha .

Co roku dokonywana jest kontrola zapędraczenia gleby na szkółce leśnejw Ołoboku, Bezwzględnie kontrolowane są wszystkie powierzchnie przeznaczone do zalesienia położone na gruntach porolnych.

    b. Szkodniki upraw

  • Szeliniak sosnowiec

Na terenie Nadleśnictwa nie odnotowuje się występowania szeliniaka sosnowca w ilościach mogących stanowić zagrożenie dla trwałości upraw.

  1. Szkodniki pierwotne

Z uwagi na duże zagrożenie drzewostanów położonych na terenie Nadleśnictwa Świebodzin ze strony szkodników pierwotnych sosny Decyzją nr 30 Dyrektora RDLP w Zielonej Górze z dn. 27.06.2007r (zn. spr ZZ-O-7200-18/07) na terenie Nadleśnictwa zatwierdzone zostały drzewostany uznane za pierwotne ogniska gradacyjne na łącznej powierzchni 2198,48 ha tj.:

  • Pierwotne Ognisko Gradacyjne - „Niedźwiedź‟ o powierzchni 414,75 ha. Obszar położony w obrębie leśnym Ołobok, na terenie leśnictwa Niedźwiedź, w oddziałach: 25-35, 38-45
  • Pierwotne Ognisko Gradacyjne - „Rokitnica‟ o powierzchni 1783,73 ha. Obszar położony w obrębie leśnym Ołobok, na terenie leśnictw Niedźwiedź, Ołobok, Chociule, Międzylesie, w oddziałach: 228-234, 242-249, 260-267, 278-285, 295-302.

 

 

Głównymi szkodnika pierwotnymi na terenie Nadleśnictwa są: barczatka sosnówka oraz brudnica mniszka. W minionym 10-leciu nie prowadzono zwalczania szkodników pierwotnych.W omawianym okresie wspomniane szkodniki występowały w zagrożeniu„0/+” i „+”

Od 2014 roku prowadzona jest w leśnictwie Długoszyn (obecnie Bukowiec) kontrola występowania miernikowców przy pomocy drzew lepowych.

  1. Szkodniki wtórne
  • Cetyniec większy i mniejszy

W minionym okresie nie odnotowano zagrożenia od wyżej wymienionych szkodników. Występowanie ich utrzymywało się na stałym niskim poziomie.

  • Kornik drukarz, czterooczak świerkowiec, rytownik pospolity:

Od 2015 roku obserwuje się wzrost zagrożenia ze strony tych owadów. W 2017 roku w drzewostanach opanowanych przez kornika drukarza i towarzyszącemu szkodniki wtórne Nadleśnictwo zmuszone było wykonać sanitarne zręby zupełne w leśnictwach:

 

  • Długoszyn (Bukowiec) o pow. 1,20 ha,
  • Myszęcin o pow. 0,70 ha,
  • Ołobok o pw. 1,32 ha.

Łącznie w ramach cięć sanitarnych pozyskano w 2017 r. masę 3399 m3 posuszu świerkowego.

  • Kornik modrzewiowiec:

Szkody zaobserwowano w 2016 roku w leśnictwach Międzylesie i Lubrza. W leśnictwie Międzylesie opanowany przez szkodnika drzewostan modrzewiowy uprzątnięto zrębem sanitarnym o pow. 0,70 ha i pozyskano drewno o masie 223 m3. W leśnictwie Lubrza wykonano cięcia sanitarne. Usunięto 105m3 drewna modrzewiowego.

  • Przypłaszczek granatek:

Szkodnik ten występuje na terenie całego Nadleśnictwa , głównie w drzewostanach założonych na gruntach porolnych..

  • Opiętki:

Głównie na terenie Leśnictwa Długoszyn (obecnie Bukowiec) w 2013 roku zanotowano masowe występowanie drzew zasiedlonych przez opiętki i przystąpiono do ich usuwania. Zjawisko zostało opanowane i aktualnie systematycznie usuwane są jedynie pojedyncze drzewa zasiedlone przez ten gatunek owada.

 

4 Szkody powstałe przez pożary.

       Nadleśnictwo Świebodzin z uwagi na  przeważające w swoim zarządzie powierzchnie kompleksów leśnych z siedliskami borowymi, zaliczone jest do I kategorii zagrożenia pożarowego.

W przypadku powstania pożaru lasu, działania gaśnicze prowadzone są przy użyciu sił i środków Komend Powiatowych Państwowych Straży Pożarnych w Świebodzinie i Sulęcinie, jak również jednostek Ochotniczych Straży Pożarnych zlokalizowanych i funkcjonujących na terenie działania wymienionych Komend.

Na terenie działania Komendy Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej w Świebodzinie, w granicach administracyjnych Nadleśnictwa Świebodzin działają 24 jednostki Ochotniczych Straży Pożarnych, w tym 7 jednostek włączonych do Krajowego Systemu Ratownictwa Gaśniczego (KRSG).                                                                                                                

      W prowadzonych akcjach  gaśniczych, a następnie w działaniach związanych z dogaszaniem oraz dozorowaniem powierzchni pożarzysk  wykorzystywane są również :

1.     Siły i środki Nadleśnictwa Świebodzin :

  • samochód rozpoznawczo – gaśniczy LAND – ROVER z nasobnym modułem gaśniczym typu  LZR-4 produkcji Ośrodka Techniki Leśnej w Jarocinie ze zbiornikiem na wodę  o pojemności 400 litrów z dwiema liniami gaśniczymi szybkiego natarcia  60,0 m oraz 30,0 m oraz z dodatkowym wyposażeniem takim, jak : pilarka spalinowa, szpadle, tłumice, hydronetki, przeciągarka linowa,
  • beczkowóz (meprozet) na wodę o pojemności 4.500 l. do zabezpieczania powierzchni pożarzysk,
  • samochód patrolowy Straży Leśnej,
  • samochody administracyjne Nadleśnictwa,
  • Na wypadek powstania pożaru lasu dysponowane są przez Punkt Alarmowo – Dyspozycyjny Nadleśnictwa siły i środki Zakładów Usług Leśnych wykonujących usługi umowne z zakresu gospodarki leśnej w Nadleśnictwie Świebodzin, w tym w szczególności z zakresu ochrony lasów przed pożarami   w postaci beczkowozów z wodą oraz pługów LPŻ do zabezpieczania obwodnic pożarów oraz wykonywania przerw ogniowych.
  • Na terenie Nadleśnictwa Świebodzin zlokalizowane są i funkcjonują 3  punkty obserwacji naziemnej, w granicach trzech obrębów leśnych : Łagów, Ołobok oraz Świebodzin. Wszystkie obiekty są dostrzegalniami klasycznymi o konstrukcji metalowej – kratowej, metalowej – rurowej oraz żelbetowej. Zlokalizowane są w oddz. 263 d leśnictwa Łagów, 105 f  leśnictwa Ołobok oraz 144 a leśnictwa Lubrza. Istniejąca ilość obiektów dostrzegalni w pełni zapewnia obserwację terenów leśnych Nadleśnictwa, jak również terenów leśnych sąsiednich nadleśnictw   z wykorzystaniem oraz współpracą obiektów sieci obserwacyjnej tych jednostek.

 

2.       Ilość pożarów w okresie 2008-2017.

 

Rok

 

 

Ilość pożarów

( szt.)

Powierzchnia pożarów

( w ha)

 

Średnia pożaru  (w ha)

 

2008

 

12

 

0,27

 

0,02

 

2009

 

10

 

0,17

 

0,02

 

2010

 

3

 

0,08

 

0,02

 

2011

 

14

 

1,13

 

0,08

 

2012

 

20

 

0,79

 

0,04

 

2013

 

7

 

1,00

 

0,14

 

2014

 

1

 

0,01

 

0,01

 

2015

 

14

 

2,52

 

0,18

 

2016

 

5

 

0,25

 

0,05

 

2017

 

4

 

0,07

 

0,02

 

Ogółem

 

90

 

6,29

 

0,07

 

 

 

 

Pobierz Instrukcję Ochrony Lasu ( tom I i II).


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Rezerwaty przyrody

Rezerwaty przyrody

Rezerwat przyrody obejmuje obszary zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym, ekosystemy, ostoje i siedliska przyrodnicze, a także siedliska roślin, siedliska zwierząt i siedliska grzybów oraz twory i składniki przyrody nieożywionej, wyróżniające się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi, kulturowymi lub walorami krajobrazowymi.

 
 
REZERWATY PRZYRODY W NADLEŚNICTWIE ŚWIEBODZIN
 
Buczyna Łagowska jest rezerwatem utworzonym w 1968 roku w celu zachowania dla celów dydaktyczno-naukowych fragmentu lasu bukowego na krańcu jego naturalnego zasięgu, z domieszką innych gatunków drzew. Obszar rezerwatu to teren wzgórzowy z charakterystycznymi pagórkami, kotlinami i rynnowymi zagłębieniami moreny czołowej ostatniego zlodowacenia. Różnice wysokości dochodzą nawet do 100 m. Do ciekawszych gatunków na terenie rezerwatu należy konwalia majowa, marzanka wonna, barwinek pospolity, widłak jałowcowaty, paprotka zwyczajna. Bytuje tutaj również wiele chronionych gatunków zwierząt. Buczyny rezerwatu należą do najcenniejszych drzewostanów ziemi lubuskiej. Powierzchnia rezerwatu wynosi 115,86 ha.
 
Nad Jeziorem Trześniowskim rozpościera się na powierzchni 47,73 ha i przebiega wzdłuż zachodniego brzegu Jeziora Trześniowskiego. Jest to rezerwat leśno-krajobrazowy, utworzony w celu zachowania ze względów naukowych, dydaktycznych i krajobrazowych fragmentu lasu bukowego pochodzenia naturalnego, z domieszką innych gatunków drzew. Do ciekawszych gatunków flory w rezerwacie należy gajowiec żółty, marzanka wonna, konwalijka dwulistna, paprotka zwyczajna, bluszcz pospolity, przylaszczka.
 
Pawski Ług, ustanowiony decyzją Wojewody Lubuskiego z 28.12.2001 r., zajmuje powierzchnię 34,52 ha. Jest to rezerwat, utworzonym w celu zachowania ze względów dydaktycznych i naukowych zbiorowiska roślinności bagiennej i torfowiskowej wraz z otaczającym je lasem. Na terenie rezerwatu znajdują się siedliska wymienione w Dyrektywie Siedliskowej (Europejska Sieć Ekologiczna Natura 2000), tj. torfowisko wysokie z torfowcem magellańskim, torfowisko przejściowe oraz zbiornik dystroficzny. 
 
Pniewski Ług jest rezerwatem utworzonym w 1990 roku w celu zachowania torfowiska wysokiego ze stanowiskiem rosiczki okrągłolistnej. Jego powierzchnia wynosi 6,84 ha.
 
Dębowy Ostrów został powołany do życia w celu ochrony ze względów naukowych i dydaktycznych fragmentu lasu dębowego o charakterze naturalnym. Obecnie zaktualizowana powierzchnia wynosi 1,84 ha. Na terenie rezerwatu stwierdzono występowanie pięciu gatunków roślin podlegających ochronie częściowej: konwalia majowa, pierwiosnka lekarska, marzanka wonna, porzeczka czarna i kruszyna pospolita.