Wydawca treści Wydawca treści

Parki krajobrazowe

Park krajobrazowy obejmuje obszar chroniony ze względu na wartości przyrodnicze, historyczne i kulturowe oraz walory krajobrazowe w celu zachowania, popularyzacji tych wartości w warunkach zrównoważonego rozwoju.

                   PARKI KRAJOBRAZOWE W NADLEŚNICTWIE ŚWIEBODZIN


      Łagowsko-Sulęciński Park Krajobrazowy – jest pierwszym parkiem krajobrazowym, który powstał na terenie obecnego województwa lubuskiego i należy do Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Lubuskiego. Powstał w 1985 r. w celu zachowania i ochrony wybitnych walorów krajobrazowych i przyrodniczych centralnej części Pojezierza Lubuskiego.

     W ukształtowanym przez ostatnie zlodowacenie krajobrazie parku, widoczne są wyniesienia moreny czołowej oraz głębokie rynny polodowcowe. Rynnę łagowską, o długości 15 km, wypełniają wody Jeziora Trześniowskiego i Jeziora Łagowskiego. W mniejszych rynnach znajduje się jeszcze 6 jezior polodowcowych (m. in. Jezioro Malcz). Leżący w północnej części parku kompleks wzgórz moreny czołowej stanowi najwyższe wzniesienia Ziemi Lubuskiej (Góra Bukowiec 227 m n.p.m.). Południowa, sandrowa, część jest wyraźnie niższa i bardziej płaska.

     Wąwozy i pagórki morenowe porastają zbiorowiska leśne. Największą wartość przyrodniczą mają rozległe partie buczyn niżowych zwane Łagowską Wyspą Buczyn. W części południowej przeważają bory mieszane, w których obok sosny występują dąb, buk, brzoza i świerk. Niewielkie fragmenty w pobliżu przesmyków między jeziorami, wzdłuż cieków wodnych (Struga Jeziorna, Łagowa) zajmują łęgi jesionowo-olszowe, zaś w bezodpływowych zagłębieniach występują torfowiska wysokie i przejściowe. 

     Osobliwością przyrodniczą parku są naturalne płaty barwinka pospolitego (Vinca minor) oraz występujący w wodach rzeczki Łagowej rzadki, chroniony krasnorost (Hildebrandtia rivularis).

     Faunę tych terenów reprezentują gatunki typowe dla występujących tu lasów i borów: jelenie, sarny, dziki i lisy. Z ciekawych gatunków ptaków lęgowych, występujących na tym terenie, można wymienić: bociana czarnego, bielika, żurawia, siniaka, muchołówkę małą i zimorodka.

     Szczególnie cenne elementy tutejszej przyrody chronione są w rezerwatach przyrody (Pawski Ług, Nad Jeziorem Trześniowskim i Buczyna Łagowska).

     W zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa znajduje się 76,7% ogólnej powierzchni parku. 

     W granicach parku położona jest miejscowość Łagów. Na terenie otuliny parku znajdują się ponadto miejscowości: Jemiołów, Łagówek, Poźrzadło, Gronów, Stok i Osiedle Górnicze Sieniawa, położone w gminie Łagów.

 

Na terenie parku obowiązuje zakaz:

  1. realizacji przedsięwzięć, mogących znacząco oddziaływać na środowisko;
  2. umyślnego zabijania dziko występujących zwierząt, niszczenia ich nor, lęgowisk, innych schronień i miejsc rozrodu oraz tarlisk i złożonej ikry, z wyjątkiem amatorskiego połowu ryb oraz wykonania czynności w ramach racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej, rybackiej i łowieckiej;
  3. likwidowania i niszczenia zadrzewień śródpolnych, przydrożnych i nadwodnych, jeżeli nie wynika to nakazów ochrony przeciwpowodziowej lub potrzeby zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego lub wodnego, bądź budowy, odbudowy, utrzymania, remontów lub naprawy urządzeń wodnych;
  4. pozyskiwania do celów gospodarczych skał, w tym torfu, oraz skamieniałości, w tym kopalnych szczątków roślin i zwierząt, a także minerałów;
  5. wykonywania prac ziemnych, trwale zniekształcających rzeźbę terenu, z wyjątkiem prac wiązanych z zabezpieczeniem przeciwpowodziowym lub przeciwuskokowym lub budową, odbudową, utrzymaniem, remontem lub naprawą urządzeń wodnych;
  6. dokonywania zmian stosunków wodnych, jeżeli zmiany te nie służą ochronie przyrody lub racjonalnej gospodarce rolnej, leśnej, wodnej lub rybackiej;
  7. budowania nowych obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem obiektów służących turystyce wodnej, gospodarce wodnej lub rybackiej;
  8. likwidowania, zasypywania i przekształcania zbiorników wodnych, starorzeczy oraz obszarów wodno-błotnych;
  9. wylewania gnojowicy, z wyjątkiem nawożenia własnych gruntów rolnych;
  10. prowadzenia chowu i hodowli zwierząt metodą bezściółkową;
  11. utrzymywania otwartych rowów ściekowych i zbiorników ściekowych;
  12. organizowania rajdów motorowych, samochodowych;
  13. używania łodzi motorowych i innego sprzętu motorowego na otwartych zbiornikach wodnych.

 

Gryżyński Park Krajobrazowy został utworzony w celu zachowania, popularyzacji i rozpowszechniania walorów krajobrazowych i przyrodniczych Rynny Gryżyńskiej. Prawie 87 % powierzchni parku zajmują lasy, z dominacją borów sosnowych (świeżych i suchych) oraz borów mieszanych. Takie drzewostany porastają także równiny sandrowe otuliny parku. 

     W południowo-zachodniej części nadleśnictwa (obręb Ołobok) przebiega granica otuliny Gryżyńskiego Parku Krajobrazowego. Projektowana jest zmiana granic parku i jego otuliny.


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Rezerwaty przyrody

Rezerwaty przyrody

Rezerwat przyrody obejmuje obszary zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym, ekosystemy, ostoje i siedliska przyrodnicze, a także siedliska roślin, siedliska zwierząt i siedliska grzybów oraz twory i składniki przyrody nieożywionej, wyróżniające się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi, kulturowymi lub walorami krajobrazowymi.

 
 
REZERWATY PRZYRODY W NADLEŚNICTWIE ŚWIEBODZIN
 
Buczyna Łagowska jest rezerwatem utworzonym w 1968 roku w celu zachowania dla celów dydaktyczno-naukowych fragmentu lasu bukowego na krańcu jego naturalnego zasięgu, z domieszką innych gatunków drzew. Obszar rezerwatu to teren wzgórzowy z charakterystycznymi pagórkami, kotlinami i rynnowymi zagłębieniami moreny czołowej ostatniego zlodowacenia. Różnice wysokości dochodzą nawet do 100 m. Do ciekawszych gatunków na terenie rezerwatu należy konwalia majowa, marzanka wonna, barwinek pospolity, widłak jałowcowaty, paprotka zwyczajna. Bytuje tutaj również wiele chronionych gatunków zwierząt. Buczyny rezerwatu należą do najcenniejszych drzewostanów ziemi lubuskiej. Powierzchnia rezerwatu wynosi 115,86 ha.
 
Nad Jeziorem Trześniowskim rozpościera się na powierzchni 47,73 ha i przebiega wzdłuż zachodniego brzegu Jeziora Trześniowskiego. Jest to rezerwat leśno-krajobrazowy, utworzony w celu zachowania ze względów naukowych, dydaktycznych i krajobrazowych fragmentu lasu bukowego pochodzenia naturalnego, z domieszką innych gatunków drzew. Do ciekawszych gatunków flory w rezerwacie należy gajowiec żółty, marzanka wonna, konwalijka dwulistna, paprotka zwyczajna, bluszcz pospolity, przylaszczka.
 
Pawski Ług, ustanowiony decyzją Wojewody Lubuskiego z 28.12.2001 r., zajmuje powierzchnię 34,52 ha. Jest to rezerwat, utworzonym w celu zachowania ze względów dydaktycznych i naukowych zbiorowiska roślinności bagiennej i torfowiskowej wraz z otaczającym je lasem. Na terenie rezerwatu znajdują się siedliska wymienione w Dyrektywie Siedliskowej (Europejska Sieć Ekologiczna Natura 2000), tj. torfowisko wysokie z torfowcem magellańskim, torfowisko przejściowe oraz zbiornik dystroficzny. 
 
Pniewski Ług jest rezerwatem utworzonym w 1990 roku w celu zachowania torfowiska wysokiego ze stanowiskiem rosiczki okrągłolistnej. Jego powierzchnia wynosi 6,84 ha.
 
Dębowy Ostrów został powołany do życia w celu ochrony ze względów naukowych i dydaktycznych fragmentu lasu dębowego o charakterze naturalnym. Obecnie zaktualizowana powierzchnia wynosi 1,84 ha. Na terenie rezerwatu stwierdzono występowanie pięciu gatunków roślin podlegających ochronie częściowej: konwalia majowa, pierwiosnka lekarska, marzanka wonna, porzeczka czarna i kruszyna pospolita.